Overstromingen, Jaw Jaw en Palumeu!

Ha die mensen in Nederland, fa waka?

Hier gaat lekker zn gangetje.
Tra dri weki mi go baka na Blanda, a fremdi!
(Over drie weken ga ik terug naar Nederland, dat is vreemd!)
Heb hier lekker mn eigen leventje en zo gek om daar dan afscheid van te nemen! Gelukkig heb ik nog drie weken om hier, naast al mn bezigheden, te genieten van switi Sranan. Mi breti! (Ik ben blij!)

Mi mama ben de tu weki in Sranan, ma a de nono baka in Blanda.
Ai, mi taki Sranantongo pkinso!
(Mijn moeder was twee weken in Suriname, maar ze is nu terug in Nederland. Ja, ik praat een beetje Surinaams!)
De mensen hier vinden het steeds verrassend dat ik een beetje met ze kan praten, dat zijn ze niet gewend van de andere stagiaires.
Ik vind het alleen maar leuk om zo wat meer contact te hebben met de bevolking hier!

Met mijn moeder was het geweldig. We hebben heel veel tripjes gemaakt ook naar het binnenland. We zijn naar Jaw Jaw geweest en Palumeu waar een week later bij beiden de overstromingen waren.
Eerst ga ik vertellen over de overstromingen later over de leuke tripjes.

Het is echt heel erg wat die overstromingen in het binnenland hebben aangericht. Kostgrondjes zijn vernietigd waar de mensen oa hun rijst en casave op verbouwen. Dit is het belangrijkste bestanddeel van hun maaltijden.
Verder is er ook geen schoon drinkwater en komen (enge) dieren dichtbij de bevolking, omdat zij ook de droge hogere delen opzoeken. Het aantal malariagevallen neemt ook toe, omdat de muggen het heerlijk vinden om eitjes te leggen in de plassen die overblijven nadat het water langzaam weer is verdampt en is teruggestroomd.
Voor het onderwijs in het binnenland is het ook niet goed. 24 van de 29 scholen zijn gesloten. Gelukkig worden er nu op andere locaties in dorpen lessen verzorgd.

De kranten staan hier steeds vol met berichten over de overstromingen en de rampgebieden. Wel heb ik de indruk dat echte erge informatie hier niet wordt gegeven. Ik heb gehoord dat ze dat doen, zodat de mensen hier in Paramaribo en de rest van Suriname minder in paniek raken. Veel familie van de mensen hier in de stad woont ook in het binnenland en zo voorkomen ze dat heel veel mensen naar het binnenland gaan. Het is er niet veilig met al dat water.

Gelukkig is het water al wel gezakt in het binnenland, maarja, nu is er heeeel veeel schade. Er moet weer van alles opgebouwd worden.
De mensen hier in Paramaribo vinden het heel erg. Ze verzamelen geld, lakens, dekens en voedsel in.
Ook werden er in Paramaribo dit weekend veel benefiet- en fundraisingactiviteiten georganiseerd.
Ik ga deze week ook meehelpen om voedselpakketten in te pakken en in vrachtwagens te zetten. Ik vind het heel fijn om zo te kunnen helpen!
Ook worden er lokale vliegmaatschappijen ingezet voor het snel vervoeren van hulpgoederen, maar die eisen vooraf betaling. Zo slokken de transportkosten veel op van de financiele hulp voor de slachtoffers in het binnenland, zonde!

Wat dan wel weer typisch is: dorpshoofden varen de rivier steeds op om te gaan praten met de rivier- en bosgeesten. Dan bespreken ze het daarna onderling hoe het is gegaan met veel Parbiobier erbij.
Maar de meeste mensen zijn het er wel mee eens dat de overstromingen door de klimaatverandering komen.

In Paramaribo zelf valt het wel mee met de natheid vergeleken met het binnenland. No worries! Hier waren een paar dagen geleden alleen veel straten onder water gelopen, soms wel 30 cm hoog, wow! Heel gek om doorheen te fietsen en te lopen.


Jaw Jaw

Het is echt heel gek dat mijn moeder en ik op twee plaatsen in het binnenland zijn geweest waar daarna de overstromingen waren.
We hebben geluk gehad dat het niet twee weken eerder gebeurde!

De tripjes waren echt geweldig.
Naar Jaw Jaw zaten we in een busje met ook andere Surinamers. Japan en Suriname verschillen echt met bijna alles alles alles van elkaar, behalve dat de mensen een lichte huidskleur willen hebben en links rijden.
In het busje zat namelijk een jongen die zijn gezicht om het uur insmeerde met citroencreme, wat de huid bleekt.
Omdat de weg stopte bij Adjoni gingen we verder met een korjaal (soort kano) over de Suriname rivier naar Jaw Jaw. Mmhhh echt zo mooi om op een riviertje door de jungle te varen!
Omdat ik dit tripje op het laatste moment nog had geregeld waren mijn moeder en ik met zn tweeen. Hartstikke leuk om niet met een grote toeristengroep te zijn, want we maakten nu allemaal kleine speciale dingentjes mee die met een grote groep niet kunnen.
Bij het dorpje Kayapatie stapten we uit de korjaal om naar een voetbalwedstrijd te kijken.
Waren ze 's middags in de brandende zon aan het voetballen, de meesten met blote voeten en maar keihard spelen met die bal!
Echt leuk om ze te zien voetballen op een oud grasveld tussen de palmbomen met raggaemuziek bij de toeschouwers. En ze dronken net als in Nederland bier: Parbo bier!
Het doel had geen net en als er een doelpunt was, moest de keeper de bal in het tropische gras achter het doel gaan zoeken. Dit duurde soms heel lang, haha!

Jaw Jaw zelf is zo'n leuk dorpje. Weer zo mooi om te zien hoe die mensen met zo weinig middelen en in zelfgemaakte hutjes leven, echt!
Het was super om met zn tweeen; de gidsen, de korjaal en alle tijd te hebben.
We hebben heel veel wandelingen door kleine dorpjes gemaakt en zijn nog op bezoek geweest bij een van de vier vrouwen van de gids. Daar kregen we rijst met....? kip!
Heel leuk om zo wat dichter bij de bewoners te komen.

Een meisje uit het dorpje Jaw Jaw had ook nog vlechtjes in mijn haar gemaakt. Lekker makkelijk dat je niets aan je haar hoeft te doen als je 's ochtends opstaat!

Op de heenweg hadden we een goed busje maar op de terugweg naar Paramaribo was het vier uur lang: hobbel de hobbel.
Er reden ook nog zes andere Surinamers mee en later stapten er nog twee Brazilianen (goudzoekers) in. Achterin het busje werd er steeds vanalles ingeladen; grote trossen bakove (bakbananen), groenten, fruit en zakken rijst. Met een overvol busje reden we over de bauxietweg en kregen we nog twee keer een lekke band. Was helemaal niet erg, twee keer een verplichte stoppauze tussen het gehobbel de hobbel door!


Palumeu

Jaaaaa, naar Palumeu een Indianendorp wat heel ver in het binnenland ligt, moesten we met een vliegtuigje naartoe. Nou, helemaal niet erg hoor!
Echt fantastisch om met zn zessen in een klein vliegtuigje te zitten! Wauw, mooi hoor dat uitzicht (gelukkig was t mooi weer) en je hebt veel meer het gevoel dat je vliegt. Tenminste... in zo'n groot KLM vliegtuig heb ik vaak het gevoel dat ik in de trein zit.

Nadat we op een grasveldje waren geland, werden we verwelkomt door de Indianen. Die zagen er veel rustiger uit dan de Creolen bij Jaw Jaw.
Echt heel mooi om zo diep in het binnenland te zijn! Er was geen electriciteit en 's avonds hadden we even licht dmv de zonnepanelen, maar niet lang, want het had bijna heel de dag geregend...
De hutjes waar we in sliepen, waren erg luxe. Er zat zelfs een badkamertje in met douche en toilet! We douchten wel in regenwater, maar das niet erg.
Moest wel weer wennen aan mijn eigen krakkemikkige huisje en alle geluiden in Paramaribo toen ik terugkwam!(Soms lijkt het 's nachts namelijk net alsof de auto's door mijn kamer rijden, lang leve de oordopjes!)

De dagen in Palumeu en omgeving hebben we veel gevaren in een korjaal, een tropische boswandeling gemaakt, Poty Hill beklommen, gezwommen in de stroomversnellingen, (ik ben met de gids nog in een boom geklommen (eng!) en in het water gesprongen), gingen we boogschieten, cool, met een echte natuurlijke Indianen pijl&boog, vaarden we naar een supergrote mooie waterval en hebben we het Indianendorpje Palumeu bezocht.
Dit alles met drie keer per dag een heerlijke maaltijd en vers fruit (ja, het was zo goed verzorgd), brulapen, papegaaien, ijsvogels en andere dieren en 's nachts de mooiste sterrenhemel die ik in mn leven had gezien!

Het was echt een geweldig tripje! Ook super dat mijn moeder dit ook allemaal heeft meegemaakt. Ze vond het verder ook heel leuk om te zien hoe mijn leven hier in Paramaribo is.


En natuurlijk gaat het serieuze leven hier ook gewoon door hoor!
Ik heb al een onderzoek afgerond over muziek op de Surinaamse basisschool.
Verder ben ik bezig met Surinaamse mensen te interviewen voor mijn andere onderzoek. Omdat er zoveel verschillende culturen in Suriname leven (Hindostanen, Boslandcreolen, Stadscreolen, Indianen, Chinezen, Javanen) vind ik het heel interessant om meer over hen te weten te komen.
Wat zijn nou typische dingen van hun eigen cultuur en hoe denken de mensen over de andere culturen?
Ik ben oa al tot de ontdekking gekomen dat de culturen hier wel goed naast elkaar leven, maar minder met elkaar. Er is toch een scheiding.

Mijn moeder en ik gingen ook nog langs mijn stageschool om mijn evaluatie op te halen en mijn moeder wilde de school natuurlijk wel eens zien!
Nou, zo leuk: we waren nog niet eens op het schoolplein en zag ik al allemaal zwaaiende handjes van de kinderen uit mijn klas. Aaah, ze vonden het zo leuk dat ik nog een keer langskwam! (En ik ook)
Ik heb de liedjes met ze gezongen die ik ze had geleerd en ze glunderden helemaal!

Binnenkort ga ik nog een paar keer terug om de kinderen uit mijn klas extra hulp te geven bij het rekenen en lezen. Dat hebben ze echt nodig en ik vind dat alleen maar leuk en goed om te doen.

Ik heb nog veeeel meer dingen meegemaakt, maar daar vertel ik een volgende keer over. Het is alweer zo'n lang stuk geworden!

En... jullie hoeven helemaal niet jaloers meer te zijn op het weer hier, hoor!
De regentijd is namelijk al een paar weken begonnen en dat betekent: nat nat nat, grote harde regenbuien (vind ik wel heel mooi om te zien en in de verte hoor je ze altijd langzaam dichterbij komen) en af en toe een dagje zon.

Maar vanaaf, wel heel leuk: ik ga naar een Pool Party! Met coole muziek (DJ Fabian = goed), gezellige mensen, bbq en lekkere drankjes!

Succes met alles in Nederland en bedankt voor de berichtjes die jullie af en toe op mijn site zetten!

Bosi, Rosi