Voedselpakketten & Onderzoek
Door: Rosanne
Blijf op de hoogte en volg Rosanne
30 Mei 2006 | Suriname, Paramaribo
Haaaa, die beste mensen in Holland die ik snel weer kom vergezellen! Fa Waka?
Dja in switi Sranan ala san bun nanga switi!
Ma tra feifi nitti mi go baka na Blanda.
(Hier in Suriname gaat alles goed en fijn! Maar over 5 nachten ga ik terug naar Nederland)
Yep, de tijd van komen is gegaan en de tijd van gaan is gekomen!
Maarrr, ben hier nu alles aan het afronden en heb natuurlijk ook zin om weer terug te gaan en jullie allemaal te zien!
Eerst nog maar even vertellen wat ik hier allemaal heb meegemaakt in Suriland, maar niet alles, want dat is weer veel veel veel.
De hulp voor de mensen van de overstromingen in het binnenland gaat goed. Er is veel geld opgeleverd met de benefietconcerten, koekjes verkopen en andere activiteiten.
Het water is op de meeste plaatsen alweer gezakt tot het normale waterpeil en de voedsel- en overlevingspakketten worden volop naar het binnenland vervoerd.
Het ergste voor de bewoners daar is, is dat hun kostgrondjes (waar ze al hun voedsel op verbouwen) helemaal niet meer bruikbaar zijn en ik heb gehoord dat het nog wel een jaar duurt voordat dat goed komt.
Maar, gelukkig heb ik goed kunnen helpen met voedselpakketten (grote witte zakken met een rood kruis erop) in te pakken! De blaren op mijn handen zijn net weer genezen, want.... nou, je zou het niet denken, maar de Surinamers kunnen toch hard werken hoor!
Echt, samen met Sanne (meisje dat hier ook juf is) hebben we vier uur keihard gewerkt. We hadden ook even een minibreak. Sanne en ik gingen van onze frisse limonade genieten, maar voor dat we het ophadden, werden we alweer geroepen om door te gaan! Helemaal niet erg natuurlijk, want je weet waarvoor je het doet.
Toen we binnenkwamen bij het Rode Kruis stonden alle producten al op lange tafels uitgestald om ingepakt te worden.
Er waren 21 vrijwiligers en wij waren met nog een ander meisje de enige bakra's.
Het werd echt lopende band werk en je hersens uitschakelen, want vier uur lang hetzelfde in een zak doen is best saaaai.
Het pakket is voor een gezin van 5 personen.
Dit ging er in het pakket en best interessant om te zien wat voor de binnenlandbewoners nu het belangrijkste voedsel is:
-2 kg suiker, 2 doosjes thee, 1kg melkpoeder, 1kg zout, 2 pakken havermout, 2 blikken bruine bonen, 2 blikken sardine, 1 pak maggiblokjes (50 stuks), 1kg bloem, 2 flessen olie, 2 potten pindakaas, 2 blikken knakworstjes, 12 kaarsen, 24 doosjes lucifers en... niet te vergeten; een strip condooms!
In totaal zijn er in 10 dagen 5000 voedselpakketten gemaakt.
Mijn huisgenootje, Elize, ging naar het binnenland om te helpen met het verdelen van de voedselpakketten. Nou, daar ging het er weer zo chaotisch aantoe! Voordat een gezin het pakket kreeg, moesten ze eerst geregistreerd worden door lakse Surinaamse begeleiders en via allemaal omwegen kregen ze dan hun pakket. Dan hadden ze nog geluk als er geen geniepige gezinnetjes waren die meer pakketten probeerden te halen, want die sneeky mensen waren er genoeg!
Maar, ik ben iig blij dat ik heb kunnen helpen!
Wie ik ook een paar dagen extra heb geholpen zijn mijn kindertjes van mijn stage.
Ik had kort van te voren afgesproken met mijn mentrix dat ik wat extra dagen zou komen en de kinderen waren zo verrast!
Omdat ik een paar weken niet was geweest, waren veel indrukken weer nieuw voor me. Pfffff, wat is het toch een oude school met zoveel oude tafeltjes en stoeltjes! Helemaal niet goed voor de zit- en schrijfhouding van de kinderen. En de leermiddelen.... geeneens genoeg boeken voor ieder kind, waardoor ze met zn 3en aan een tafeltje moeten zitten en dan maar de helft meemaken.
Verder haalt de school elke maandag geld op bij de kinderen en zo sparen ze geld om de school straks op te kunnen knappen als hij 100 jaar bestaat. Dit geld bewaren ze in een plastic zakje. Ook bewaren ze het geld van t eten dat ze in de pauze verkopen en het geld van het drinken in zakjes.
Mijn mentrix bewaart die zakjes, maar ze had er geen etiketje op geplakt ofzo en wist nu niet meer wat nou van wat was! (Weer die organisatie).
Ik heb de kinderen geholpen met lezen, taal en rekenen. In het lokaal dat nu leegstaat, omdat er een grote regenplas in staat, ging ik steeds met een groepje kinderen op het droge gedeelte aan een tafel zitten.
Hulp met lezen en taal is zo nodig, want de meeste kinderen lopen echt achter. Thuis wordt er vaak Sranantongo gepraat en ze kunnen wel boeken huren om te lezen en om zo dus beter Nederlands te leren, maar dat is voor veel ouders te duur.
Het ligt ook aan de wijk waarin de school staat, mijn school staat in een arme buurt, maar voor de kinderen in mijn klas zetten de meeste ouders zich niet in om hun kinderen te helpen met leren. Zo jammer!
Voor mijn klas heb ik nog een grote wandplaat gekocht waar alle keersommen opstaan. Kunnen ze het tenminste goed bijhouden, want sommigen renden meteen op me af en lieten trots horen welke keersommen ze nog kenden.
Mijn mentrix en de directrice waren blij dat ik de kinderen toch nog een beetje extra heb kunnen ondersteunen. De kinderen ook, want heb er weer heel veel tekeningen bij, zo leuk!
Mijn onderzoek over hoe de verschillende culturen hier in Suriname over elkaar, Suriname en Nederland denken, verloopt goed.
Ik heb van alle culturen al aan 1 persoon een interview afgenomen om zo heel veel te weten te komen over wat nou zo traditioneel en typisch is aan hun cultuur.
Heel leuk dat de interviews als van zelf de situatie hadden, die echt bij die persoon passen.
De Indiaan zat namelijk in zijn hangmat, met de Javaanse vrouw was ik naar Domburg waar je erg lekker en veel kan eten, met de Boslandcreool was ik echt in het binnenland tussen zijn vrienden en familie, de Chinees was ondertussen aan het werk in zijn supermarkt, de Stadscreool zat lekker relaxed op een bankje in zijn tuin en het Hindostaanse meisje deed het even snel na haar werk in een kopieerzaak.
Verder heb ik heel veel kleine interviews uitgedeeld en het is zo interessant om te lezen hoe ze over elkaar denken!
De Indianen zijn lui en liggen alleen maar in hun hangmat.
De Javanen zijn heel aardig, onderdanig en meegaand, zorgen nooit voor problemen en houden van heel veel lekker eten.
De Boslandcreolen zijn net als de Indianen en Stadscreolen niet vooruitstrevend.
Veel Boslandcreolen zijn tijdens de Binnenlandse Oorlog naar Paramaribo gevlucht.
Ze staan hier nu vooral bekend om hun criminalteit.
*Tussen 1986 en 1989 was in Suriname een oorlog tussen het militaire regime onder leiding van Desi Bouterse.
De oorlog ging om de controle over Oost-Suriname en de belangen in de cocaïnehandel. Hij kost honderden mensen het leven.*
De Chinezen werken heel hard en hebben hier heel veel winkels. Wel zijn zij de enige groep die het meest bij elkaar blijven en niet echt integreren met de andere culturen.
De Hindostanen zijn ook goede werkers, maar gierig. Ze sparen heel veel en eten liever een karig maaltijdje dan dat ze geld uitgeven om van het eten te genieten.
Ik heb nog veel meer interessante informatie, maar eerst maak ik mijn onderzoek goed af, voordat ik hier al allemaal tipjes van sluiers ga oplichten!
Het valt me wel op dat veel Surinamers mee willen werken. Ze vinden het heel leuk dat ik dit onderzoek doe en ook dat ik zo geinteresseerd ben in hun cultuur!
En ja, die interesse zet zich natuurlijk wel voort in Nederland, want mn hart is nu wel een stukje gevuld met switi Sranan hoor!
Pffff, maar na bijna vier maanden in een andere wereld van 'no spang' geleefd te hebben, kom ik over een paar dagen weer in de altijd bezig zijnde Nederland.
Het zal zoooo wennnen zijn! Echt zooooo gek!
En ik ben ook zeer blij dat ik dit allemaal heb mee mogen maken. Echt!
Fantastisch om je leven 9000km verderop op te bouwen, daar gewerkt te hebben op een basischool, aan te passen aan een totaal andere cultuur en heeeel veeel Surinamers (en natuurlijk ook andere studenten) te ontmoeten.
Ai, me feel bun!
Oke, nou dit was het dan weer. Mijn indrukken en belevenissen in Suriname.
De verhalen met veel meer andere belevenissen (ja, dit waren maar topjes van de ijsbergen!) komen natuurlijk allemaal nog in Nederland.
Teek eng rustig en tot snel ziens!
Soso brasa, Roos
P.s. Ja, tuurlijk neem ik de zon mee!
Dja in switi Sranan ala san bun nanga switi!
Ma tra feifi nitti mi go baka na Blanda.
(Hier in Suriname gaat alles goed en fijn! Maar over 5 nachten ga ik terug naar Nederland)
Yep, de tijd van komen is gegaan en de tijd van gaan is gekomen!
Maarrr, ben hier nu alles aan het afronden en heb natuurlijk ook zin om weer terug te gaan en jullie allemaal te zien!
Eerst nog maar even vertellen wat ik hier allemaal heb meegemaakt in Suriland, maar niet alles, want dat is weer veel veel veel.
De hulp voor de mensen van de overstromingen in het binnenland gaat goed. Er is veel geld opgeleverd met de benefietconcerten, koekjes verkopen en andere activiteiten.
Het water is op de meeste plaatsen alweer gezakt tot het normale waterpeil en de voedsel- en overlevingspakketten worden volop naar het binnenland vervoerd.
Het ergste voor de bewoners daar is, is dat hun kostgrondjes (waar ze al hun voedsel op verbouwen) helemaal niet meer bruikbaar zijn en ik heb gehoord dat het nog wel een jaar duurt voordat dat goed komt.
Maar, gelukkig heb ik goed kunnen helpen met voedselpakketten (grote witte zakken met een rood kruis erop) in te pakken! De blaren op mijn handen zijn net weer genezen, want.... nou, je zou het niet denken, maar de Surinamers kunnen toch hard werken hoor!
Echt, samen met Sanne (meisje dat hier ook juf is) hebben we vier uur keihard gewerkt. We hadden ook even een minibreak. Sanne en ik gingen van onze frisse limonade genieten, maar voor dat we het ophadden, werden we alweer geroepen om door te gaan! Helemaal niet erg natuurlijk, want je weet waarvoor je het doet.
Toen we binnenkwamen bij het Rode Kruis stonden alle producten al op lange tafels uitgestald om ingepakt te worden.
Er waren 21 vrijwiligers en wij waren met nog een ander meisje de enige bakra's.
Het werd echt lopende band werk en je hersens uitschakelen, want vier uur lang hetzelfde in een zak doen is best saaaai.
Het pakket is voor een gezin van 5 personen.
Dit ging er in het pakket en best interessant om te zien wat voor de binnenlandbewoners nu het belangrijkste voedsel is:
-2 kg suiker, 2 doosjes thee, 1kg melkpoeder, 1kg zout, 2 pakken havermout, 2 blikken bruine bonen, 2 blikken sardine, 1 pak maggiblokjes (50 stuks), 1kg bloem, 2 flessen olie, 2 potten pindakaas, 2 blikken knakworstjes, 12 kaarsen, 24 doosjes lucifers en... niet te vergeten; een strip condooms!
In totaal zijn er in 10 dagen 5000 voedselpakketten gemaakt.
Mijn huisgenootje, Elize, ging naar het binnenland om te helpen met het verdelen van de voedselpakketten. Nou, daar ging het er weer zo chaotisch aantoe! Voordat een gezin het pakket kreeg, moesten ze eerst geregistreerd worden door lakse Surinaamse begeleiders en via allemaal omwegen kregen ze dan hun pakket. Dan hadden ze nog geluk als er geen geniepige gezinnetjes waren die meer pakketten probeerden te halen, want die sneeky mensen waren er genoeg!
Maar, ik ben iig blij dat ik heb kunnen helpen!
Wie ik ook een paar dagen extra heb geholpen zijn mijn kindertjes van mijn stage.
Ik had kort van te voren afgesproken met mijn mentrix dat ik wat extra dagen zou komen en de kinderen waren zo verrast!
Omdat ik een paar weken niet was geweest, waren veel indrukken weer nieuw voor me. Pfffff, wat is het toch een oude school met zoveel oude tafeltjes en stoeltjes! Helemaal niet goed voor de zit- en schrijfhouding van de kinderen. En de leermiddelen.... geeneens genoeg boeken voor ieder kind, waardoor ze met zn 3en aan een tafeltje moeten zitten en dan maar de helft meemaken.
Verder haalt de school elke maandag geld op bij de kinderen en zo sparen ze geld om de school straks op te kunnen knappen als hij 100 jaar bestaat. Dit geld bewaren ze in een plastic zakje. Ook bewaren ze het geld van t eten dat ze in de pauze verkopen en het geld van het drinken in zakjes.
Mijn mentrix bewaart die zakjes, maar ze had er geen etiketje op geplakt ofzo en wist nu niet meer wat nou van wat was! (Weer die organisatie).
Ik heb de kinderen geholpen met lezen, taal en rekenen. In het lokaal dat nu leegstaat, omdat er een grote regenplas in staat, ging ik steeds met een groepje kinderen op het droge gedeelte aan een tafel zitten.
Hulp met lezen en taal is zo nodig, want de meeste kinderen lopen echt achter. Thuis wordt er vaak Sranantongo gepraat en ze kunnen wel boeken huren om te lezen en om zo dus beter Nederlands te leren, maar dat is voor veel ouders te duur.
Het ligt ook aan de wijk waarin de school staat, mijn school staat in een arme buurt, maar voor de kinderen in mijn klas zetten de meeste ouders zich niet in om hun kinderen te helpen met leren. Zo jammer!
Voor mijn klas heb ik nog een grote wandplaat gekocht waar alle keersommen opstaan. Kunnen ze het tenminste goed bijhouden, want sommigen renden meteen op me af en lieten trots horen welke keersommen ze nog kenden.
Mijn mentrix en de directrice waren blij dat ik de kinderen toch nog een beetje extra heb kunnen ondersteunen. De kinderen ook, want heb er weer heel veel tekeningen bij, zo leuk!
Mijn onderzoek over hoe de verschillende culturen hier in Suriname over elkaar, Suriname en Nederland denken, verloopt goed.
Ik heb van alle culturen al aan 1 persoon een interview afgenomen om zo heel veel te weten te komen over wat nou zo traditioneel en typisch is aan hun cultuur.
Heel leuk dat de interviews als van zelf de situatie hadden, die echt bij die persoon passen.
De Indiaan zat namelijk in zijn hangmat, met de Javaanse vrouw was ik naar Domburg waar je erg lekker en veel kan eten, met de Boslandcreool was ik echt in het binnenland tussen zijn vrienden en familie, de Chinees was ondertussen aan het werk in zijn supermarkt, de Stadscreool zat lekker relaxed op een bankje in zijn tuin en het Hindostaanse meisje deed het even snel na haar werk in een kopieerzaak.
Verder heb ik heel veel kleine interviews uitgedeeld en het is zo interessant om te lezen hoe ze over elkaar denken!
De Indianen zijn lui en liggen alleen maar in hun hangmat.
De Javanen zijn heel aardig, onderdanig en meegaand, zorgen nooit voor problemen en houden van heel veel lekker eten.
De Boslandcreolen zijn net als de Indianen en Stadscreolen niet vooruitstrevend.
Veel Boslandcreolen zijn tijdens de Binnenlandse Oorlog naar Paramaribo gevlucht.
Ze staan hier nu vooral bekend om hun criminalteit.
*Tussen 1986 en 1989 was in Suriname een oorlog tussen het militaire regime onder leiding van Desi Bouterse.
De oorlog ging om de controle over Oost-Suriname en de belangen in de cocaïnehandel. Hij kost honderden mensen het leven.*
De Chinezen werken heel hard en hebben hier heel veel winkels. Wel zijn zij de enige groep die het meest bij elkaar blijven en niet echt integreren met de andere culturen.
De Hindostanen zijn ook goede werkers, maar gierig. Ze sparen heel veel en eten liever een karig maaltijdje dan dat ze geld uitgeven om van het eten te genieten.
Ik heb nog veel meer interessante informatie, maar eerst maak ik mijn onderzoek goed af, voordat ik hier al allemaal tipjes van sluiers ga oplichten!
Het valt me wel op dat veel Surinamers mee willen werken. Ze vinden het heel leuk dat ik dit onderzoek doe en ook dat ik zo geinteresseerd ben in hun cultuur!
En ja, die interesse zet zich natuurlijk wel voort in Nederland, want mn hart is nu wel een stukje gevuld met switi Sranan hoor!
Pffff, maar na bijna vier maanden in een andere wereld van 'no spang' geleefd te hebben, kom ik over een paar dagen weer in de altijd bezig zijnde Nederland.
Het zal zoooo wennnen zijn! Echt zooooo gek!
En ik ben ook zeer blij dat ik dit allemaal heb mee mogen maken. Echt!
Fantastisch om je leven 9000km verderop op te bouwen, daar gewerkt te hebben op een basischool, aan te passen aan een totaal andere cultuur en heeeel veeel Surinamers (en natuurlijk ook andere studenten) te ontmoeten.
Ai, me feel bun!
Oke, nou dit was het dan weer. Mijn indrukken en belevenissen in Suriname.
De verhalen met veel meer andere belevenissen (ja, dit waren maar topjes van de ijsbergen!) komen natuurlijk allemaal nog in Nederland.
Teek eng rustig en tot snel ziens!
Soso brasa, Roos
P.s. Ja, tuurlijk neem ik de zon mee!
-
30 Mei 2006 - 18:59
Angelique:
Wat een prachtig bericht weer! Ik hoop je in Nederland snel te zien en je verhalen te horen, want na al deze berichten en ook de foto's van je moeder krijg ik best een beetje heimwee. Geniet nog van de zon de laatste dagen, en een hele goede terugreis! Liefs, Angelique -
30 Mei 2006 - 19:06
Co:
Ha Zussie, mooi verhaal weer hoor, goed werk daar! Ondanks dat ik in NL ben is het hier ook rustig, ik ben in Heerlen aan het werk op de huisartsenpost maar er komt bijna niemand.
Goede terugreis, en zorg dat je een stukje onbezorgdheid uit Suriname met je meebrengt dat je de rest van je leven bij je kunt dragen! -
30 Mei 2006 - 19:20
Jazz:
It's a deal!
Beso (ben de 25 juli weer in het land)
Beso Jazz -
30 Mei 2006 - 20:47
Jan Voorbij:
Wat een mooi verslag weer Rosanne! Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt. Kom goed terug! Als je echt "geland" bent maken we een afspraak, goed?
Gr. -
31 Mei 2006 - 10:37
Zelda:
ha roosje!! wow, leuk om te lezen weer! ik kan niet wachten tot je terug bent en al je verhalen live te mogen horen!de tijd is echt te snel gegaan!! heb echt zin je weer te zien! moet ook vet veel vertellen! tot over een paar dagen leive roos!! kus zel -
31 Mei 2006 - 12:47
Sanne:
He Roosje, Jeetje wat leuk om weer te lezen zeg. Ik ben jaloers. Ik ben hier in Nederland weer helemaal gewend. Ging ook wel heel makkelijk ook. Suriname lijkt alweer zo lang geleden. Ga je ook zo goed feesten op je laatste avondje zoals je samen met mij heb gedaan op mijn laatste avondje? Wel doen he!!!!! Was leuk dat he!!!!
Als je Onne of Fabian nog ziet, geeft ze maar een dikke brasa van mij. Tot snel
kus sanne (pabo) -
31 Mei 2006 - 14:50
Sebas:
Jeeee je bent er weer bijna!!Ga nog eventjes goed genieten van je laatste dagen. Ik bel je snel!Kusjes -
01 Juni 2006 - 10:46
Babs:
jee, bijna weer roosie-barrieavond!!! kus -
01 Juni 2006 - 12:55
Elise:
Ha die tante Roos, heb je mijn brief al gekregen? Anders kan je daar nog niet weg hoor!!! (grapje hoor ik schrijf wel een nieuwe). Ik weet nog niet wanneer ik naar Nederland kom maar als ik kom dan gaan we knuffelen, toch?
Kusjes! -
02 Juni 2006 - 08:41
Noor:
Hé Roos, ik vond je verhalen ontzettend leuk om te lezen. Veel succes met het acclimatiseren in NL en op de Vondellaan. Als jij de zon meeneemt, zie ik je daar weer op het dakterras! -
02 Juni 2006 - 12:41
Marloes:
fawaka??
vanavond nog ff chillen op de poolparty..en morgen met de plane naar huis.. ik vind het wel super jammer dat je gaat hoor! maar ja zoals je al zegt´de tijd van komen is gegaan en de tijd van gaan is gekomen´.. (oja waar ken ik die quote ook al weer van..) ik ga je een dikke brasa geven en wens je veel succes weer in ned!
Veel liefs -
07 Juni 2006 - 14:38
Duncan:
Wauw!!!
Een te gek verslag buurvrouw. Ik heb er werkelijk van genoten en ik kan haast niet wachten op de rest van alle verhalen. Ik ben echt onder de indruk. Krijg er zelf haast heimwee van.
Groetjes, Duncan -
08 Juni 2006 - 15:02
Rosa:
heee rooos!
wat een mooi berichtje :D
je bent dus al weer in het zonnige Nederland terug! pff dat moet wel heel anders zijn... gelukkig wordt het nu een beetje lekker weer, dus kan je lekker van de hollandse terrasjes gaan genieten!
hee maar heel leuk dat je een kaartje had gestuurd, echt heel lief :D
Fijn te horen dat het zo goed gaat met je!
Je krijgt van iedereen hier thuis (en van alex een lik ;) ) de groetjees, en ik moest je hartelijk bedanken :D
kus rosaa -
21 Juli 2006 - 15:43
Sanne:
Hey Rosanne ik weet niet of je hier nog veel op leest omdat we allebei al een tijdje terug in Nederland zijn. Het was idd super om het leven daar mee te mogen maken. Ik heb mijn Surinaamse simkaart daar gelaten dus ik ben ook je nummer kwijt. Het is hier 11 en 12 augustus Antilliaanse feesten met veel salsa muziek en er komt ook 1 surinaamse band (aptijt) ik weet niet of je hem kent, ik iig niet. Ik vind het wel leuk om nog een keer af te spreken en bij te kletsen en foto's te kijken. Hoop dat je dit bericht leest. Kus Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
